Władysław Broniewski
- urodził się 17.12.1897 w Płocku
- poeta i tłumacz
- od 1915 w Legionach Piłsudskiego; 1917 internowany
- studia humanistyczne na UW przerwane na czas wojny polsko – bolszewickiej
- na początku lat 20. członek Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej, a następnie członek Zarządu ZNMS – życie
- sekretarz pisma ” Nowa Kultura”, związanego z Uniwersytetami Ludowymi
- od 1925 sekretarz redakcji ” Wiadomości Literackich” (1925 – 1936)
- uczestniczył w akcjach lewicy, głównie KPP, min. redagując ” Miesięcznik Literacki” (1921 – 1931), na 2 miesiące aresztowany wraz z zespołem redakcyjnym
- w czasie wojny we Lwowie, następnie aresztowany przez NKWD i uwięziony (1940 -1941)
- wstąpił do armii gen. Andersa
- od 1943 za zgoda dowództwa podejmuje pracę w Jerozolimie jako redaktor techniczny pisma „W drodze”
- w 1945 powraca do kraju
- zmarł 10.02.1962 r. w Warszawie.
- Zadebiutował w 1914 r. w nielegalnym pisemku niepodległościowym „Młodzi idą”
Tomiki wierszy:
- „Wiatraki” (1925)
- „Trzy salwy” (wraz ze Stanisławem Ryszardem Standem i Witoldem Wandurskim, 1925)
- „Dymy nad miastem” (1927)
- „Troska i pieśń” ( 1932)
- „Krzyk ostateczny” (1938)
- „Bagnet na broń” (1943)
- „Drzewo rozpaczające” (1945)
- „Nadzieja” (1951)
Poematy:
- „Komuna Paryska” (1929, skonfiskowany przez cenzurę)
- „Słowo o Stalinie” (1949)
- „Mazowsze” (1951)
- „Wisła” (1953)